Güzel Olan Köfte Değilmiş

 Herkese selamlar, özellikle de herkesleşirken üzülenlere :)

Dün yaşadığım bir olaydan hareketle, hislerimizin hayatımızı ne kadar etkilediğini tekrar anladım.

 

Köfteci Ahmet'te Menü

2022 yılında Balıkesir'de çalışırken bir kız arkadaşım vardı ve kendisine çok değer veriyordum, hani şu yanında zamanın yavaşlamasını istediğiniz insanlar olur ya... Esasen öyle özel biriydi benim için. 

Yani kendisiyle kahve içmek de yemeğe gitmek de bir başka keyif verirdi... Aslında dün anladım ki sandığımdan da etkiliymiş hislerim! 

Bizim, kız arkadaşımın da yönlendirmesiyle Balıkesir merkezde gittiğimiz Köfteci Ahmet isimli bir mekân vardı ve onlar ailecek bayılıyorlarmış buranın köftelerine. Neyse ben de köfteyi çok seven biri olarak dedim ki nasıl bir lezzet olacak acaba? Akabinde de ben köfteleri çok beğendim ve biz ilişki süresince birkaç kere gittik Köfteci Ahmet'e. Yani her gittiğimizde 3'er porsiyon falan yiyoruz ve çok çok lezzetli, anlatamam yani :) Tabii kız arkadaşım da iştahlı biri ve bir yandan da tatlı tatlı sohbetler ediyoruz, zaman akıp gidiyor... 

Daha sonra ise biz ayrıldık ve ben askere gittim, ardından da başka şehirde çalışmaya başladım derken, uzun bir süre uğramadım Balıkesir'e de... Köfteci Ahmet'e de...

Hasılı genel gidişatı anlattıktan sonra ise dünden bahsetmek istiyorum. Bir arkadaşımla Balıkesir'e gezmeye gittik ve tabii bir vakitte yemek de yiyeceğiz. İşte nereye gitsek, ne yapsak derken, Köfteci Ahmet geldi aklıma! Malum köfteleri çok lezzetliydi ve ben de uzun zamandır yememiştim... Arkadaşıma da anlattım işte; böyle bir yer var, şöyle lezzetli böyle keyifli, hemen atladık gittik köfteciye. Benim meşhur köfteler geldi ve ben ilk lokmayı aldım ama emin olamadım, sonra bir tane daha yedim, sonra bir tane daha... 

Yani köfteler kesinlikle kötü değildi ama hatırladığım gibi lezzetli de değillerdi! 

Ansızın jeton düştü tabii, meğer Güzel Olan Köfte Değilmiş :) 

Biz arkadaşımla sonraki köfte buluşmamız için başka bir yer seçmeye karar verirken, hislerin bizi nasıl etkilediğini ve her şeyin anlamının nasıl da değiştiğini uzun uzun konuştuk... 

İdeal Hayat Pusulamız

 Hayat, taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp giderken, bir şekilde kaybolmuyor muyuz? Bu tüketim çağının başrolü olarak, esasen biz de tükenmiyor muyuz?

 Peki gerçekten böyle olmak zorunda mı? Sürekli bir şeylerin peşine takılmalı mı? Yani para, kariyer ya da ne çeşit hırslara - endişelere sahipsek… Bunları gerçekten biz mi istiyoruz, yoksa ideal hayat pusulamız epey şaştı mı?

 Aslında bu soruların cevapları tamamen kişilere göre değişiyor ama ideal bir hayat için olmazsa olmaz olan şeyler, kendini gerçekleştirmek ve içindeki çocuğa sahip çıkmaktan geçiyor. Zira içimizdeki ses dışında her şeyi susturduğumuzda; ne istediğimizi, nelerle mutlu olacağımızı en iyi biz biliyoruz! Gerisi ise kaybolmaktan, ideallerimizin ne olduğunu unutmaktan ibaret…

 Arkadaşlarımızın kariyerleri, çevremizin bizden beklentileri, panik olunca yüreğimize düşen keşkeler… Aslen bu süreçlerin hepsi bizden bağımsız… Yani bizim hayat pusulamızın tam aksi yöndeler ve zaten bu sebeple de farkında olmadan ideal hayatlarımızdan uzaklaşıyor ve sessizleşiyoruz…

 İdeal hayatlarımıza giden yegâne yol ise tükettikçe tükenmenin, hayatın hızı ve kavgasının tam tersi istikametinde, kendi içimizde!

Ezcümle pusulamız hiç şaşmadı, sadece biz ona bakmaz olduk…

Sinemamızın Yüzeyselliği ve Mini Dizi Alternatifi

Sinemaseverlere içten bir merhaba.

Uzun bir aradan sonra tekrar Netflix'e üye oldum ve hemencecik son dönem Türk filmlerine göz atmaya başladım... Akabinde ise sinemamızdaki çoğu yapımın potansiyelini bulamadığı ya da yanlış hedeflere yönlendirildiği gerçeği ile yeniden karşılaştım! Yani en azından popüler yapımlar özelinde, kısır döngü süreçlerinin çok net şekilde ortada olduğunu söylemem gerekiyor!

Peki bu girizgâh neleri anlatıyor? Nedir bu nitelik sıkıntımız? 

Açıkçası yakın zamanda, Tamirhane ve Kötü Adamın 10 Günü (3 filmlik seri) gibi popüler tüketimi hedefleyen filmleri izledim ve hepsinin de temel sorununun aynı olduğunu gördüm... Ezcümle, sinema kavramının altını dolduramıyorlar! Bu fikrim, küçük görmek (Haddime değil!) ya da kuru kuru eleştirmekten mütevellit kalemle buluşmuyor, aksine yine bir şeyleri, hep beraber gözden kaçırdığımızı düşünüyorum...

Mesela Tamirhane de Kötü Adamın 10 Günü de proje olarak farklı potansiyellere sahip olabilirlerdi! Ama sinema filmi olarak potansiyellerini gerçekleştirmeleri çok zor... Çünkü sinema kavramı çok daha derin bakış açıları ve işçilikler istiyor! Bahsettiğimiz filmlerde ise (Sinemamızdaki çoğu popüler yapımda olduğu gibi) bunun tam tersi planlamalar söz konusu... Yani filmler ara ara izleyeni yakalıyor ama o kadar işte! Ötesi yok, gerisi düşünülmemiş! Hatta çok iddialı da bir örnek vermek istiyorum, John Wick serisi... Mesela o seri, gerçekten de sinema yapımı olmalı... Peki neden? 

Çünkü bakış açısı olarak, hikâyenin akışı olarak, renk gibi teknik detaylar olarak ve tabii ki Keanu Reeves etkisiyle de keyifli bir bütün olarak; özgün bir film dili oluşturabiliyor! Bahsettiğimiz yerli yapımlarımız ise fikir olarak ilginç olmak ya da farklı karakterler sunmaktan öteye gidemiyorlar! Buradaki esas sorunlar ise tabii ki üretim şeklimizden başlayarak, piyasamızdaki yanlış sistemin ısrarla işleyişine kadar pek çok yetersizlikten besleniyor... Ayrıca da bu yüzeyselliğin, bütçeyle de hiçbir alakası yok! Örneğin John Wick 1 ile aynı dönemde yapılmış Panzehir diye bir filmimiz var ve onu mini dizi olarak izlemeyi düşünmem bile, zira Alper Çağlar hedefi tutturmuş! Hasılı hal böyle olunca ve hedefler şaşınca, dönemimizin popüler türü mini dizi kavramını, bir çıkış noktası olarak görebiliyorum! 

Kaliteli Mini Dizilerimizden 

Örneğin Tamirhane ya da Kötü Adamın 10 Günü gibi yapımlar, mini dizi formatıyla çok daha keyifli ve özgün bir tüketim süreci vadedebilirlerdi... Çünkü hikâyeler zaten potansiyelli, üzerine de mini dizi şablonu (Mini dizilerde tarz olarak çok daha esnek olabiliyorsun ve sinema gibi nitelik kaygısı yok) ile çalışınca, ortaya çok daha renkli işler çıkmış oluyor! Zira mini dizi oluşumu ile sinema kavramı, bilinçli izleyiciler açısından bambaşka anlamlara sahipler ve beklentiler de epey farklı! Yani Tamirhane gibi bir işi mini dizi olarak tüketmek çok keyif verebilecekken, sinema yapımı olarak izlemek ise pek çok açıdan soru işaretleri oluşmasına sebep oluyor... Esasen ise dijital platformların da varlığıyla, çoğu projenin, mini dizi olarak gerçekleştirilmesi Türk sineması için daha işlevsel olacaktır! 

Kaliteli Mini Dizilerimizden

Tabii sektörel dinamikler de bazı şeyleri zorunlu kılabiliyor ve illa film olarak üretilecek diyebiliyordur ama zaten bu da yanlışlarımızın başat aktörlerinden! Ayrıca da yeni yönetmenlerin denemelerine de hiçbir şekilde karşı değilim ama burada da sinemaya atılacak ilk adımın çok daha ince hesaplamalarla gerçekleşmesi gerektiğini hissediyorum, zira kalıcı olmak için epey dem almalı ve sürekli filmler düşünülmeli :)

Kaliteli Mini Dizilerimizden (Şahsiyet)

Not: Bu değerlendirme 'bence' gibi öznel yorumlamalardan ziyade, sinemamızın geneline değinmeyi amaçlamaktadır. Yoksa Tamirhane filmini çok sevenler de illa ki çıkacaktır ama nitelik sorunumuzun kökleri çok daha derindedir. Son olarak ise gişe kavramının da değiştiğini ve bu tarz filmlerin sinema salonlarında maddi olarak da karşılık bulamadığını belirtmek istiyorum. 

Aidiyet Kavramı Üzerine

 “Bir yer var, biliyorum; 

Her şeyi söylemek mümkün; 

Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; 

Anlatamıyorum.”

 - Orhan Veli

 Yeditepe İstanbul dizisindeki Yusuf’u bilir misiniz? Aidiyet kavramını sorgulaması ve bir şair olma yolundaki telaşıyla farklı bir nahifliği vardır… 

 Esasen ise Yusuf’un yaşı 35 olmuştur ama daha hiçbir şey yaşamamıştır! Bu yüzden de kara kara düşünür, özellikle de yolun yarısının ağırlığıyla… Sorgunun temel sebebi ise ince sızıları ile ilgilidir! Ki öyle sızılardır ki bunlar, Yusuf’un aidiyetini baştan aşağı sarsmaktadırlar… Sonra mahalleye biri taşınır, 35 yaş şiirine ait olamayan Yusuf, adeta Orhan Veli olmak ister ve epeyce yaklaştığını hisseder; yani aidiyetine, bugüne kadar anlamsız gelen arayışlarının cevaplarına, sızılarından kaçışına… 

 Peki şairler böyledir de biz şair olmayanlar çok mu farklıyızdır? Neticede şairlerin dizeleri, bazen bizim aidiyetlerimize de ışık tutmazlar mı? E o zaman nedir ki zamanı aşıp şair olmayanlara dahi gelebilen, hikâyeleri büyüleyen, insanlığı var eden? 

  Aslına bakarsanız; yani bana kalsa, aidiyet kelimesinin sözlük anlamını bir çırpıda değiştiriverirdim! Çünkü bilirim ki bekleyiştir, insanlığın nahif hislerinin en kadim kelimesi… Ve aidiyet ise zaten herkesin bekledikleri ile ilgili ortak bir anlam taşır, taşımıştır, taşıyacaktır… 

“Anlatamayız beklediklerimizi 

Olacakmış gibi olmasından yılmışız 

Ya da nice nahiflerin söylediğini 

Orhan, Yusuf, Cahit, Burak 

E hep mi birbirine karıştırmışız 

Vazgeçer gibi olduğumuz aidiyetlerimizi” 

Ofelia

İnandığın kadar var

Anladığın kadar yok

Ne kadar masumsa Ofelia

İşte o kadar zor

Varsın aksın zaman

Birkaç nota birkaç kelime

Ofelia kadar talan

Çıkmıyor işte yollar hiçbir yere

İnandığın kadar var

Anladığın kadar yok

Belki son şarkıydı Ofelia

Birkaç nota birkaç kelime

Emret Komutanım! Askerlik Zamanlarımdan Birkaç Not :)

 

200 Kişilik Gökberk Kışlası Koğuşundan :)

Samsun Gökberk Kışlası'nda 

Eğitim hayatını verimli şekilde geçir, ardından da çalış tecrübe edin derken... 

Bir de askerlik konusunu halletmem gerekti :)

Açıkçası askerliğe gidiş dönemimde kafama takılan farklı konular olsa da... Sadece akışa ayak uydurdum ve bu sürpriz sürece dahil oldum. 

Sürpriz diyorum çünkü... Ülkenin gerçek anlamda ortalamasını gördüğümüz tek yer askerlik oluyor! 

Ben, ilkokuldan itibaren yurtta kalmaya başlamış ve lise ile üniversiteyi memleketinden uzakta okumuş biri olarak, askerdeki insan çeşitliliğine çok şaşırdım. Zira bugüne kadar dahil olduğum hikâyeler, hep belirli bir seviyede karakterlere sahipmiş! 

Askerlikteyse durum çok başka... Çünkü ortamdaki her şey doğaçlama, insanlar ise cidden epey çeşitli ve sürprizler de çok olağan :) 

Samsun Gökberk Kışlası Günlükleri 

Tesise Giriş: 15.05.2022

1. Bölük | 3. Takım | Yatak: 188 & 34 | Dolap: 206 & 205

Buradan itibaren askerde tuttuğum günlüğü aktarmak istiyorum :)

Not: Kitap okumak ve günlük tutmak, 6 aylık (Uzun dönem) askerliğimde zihinsel sağlığım açısından çok faydalı oldu.

Nutuk'u İlk Defa Askerde Okumak da Başka Bir Seviye :)

28.05.2022 | Günlükten Notlar

Kışladaki 14. günümde ilk satırlarımı yazmaya karar verdim ve etrafımda ben hariç 5 kişi daha var. Askeriye gerçekten çok başka bir düzene sahip ve insanın tüm ezberini bozuyor. Tabii yarım kalan bir hikâye ile buraya gelmemden mütevellit, Bölük filminden hallice anlarım da oluyor. Açıkçası, normalde de çok düşünen bir insanım ama askeriyede bu durum iyice arttı. 

Saatlerce ayakta beklemek, birtakım farklı insanlarla muhatap olmak ve öylece zamanın geçmesini hissetmek... Evet, burada zaman bizden yana değil :)

Canberk (İngilizceci), Turgay (Kâtip) ve Yasin (Kepçe Operatörü)'den oluşan yakın bir arkadaş çevrem var. Boş anlarımız, bir şeyler yemek ve laflamak ile geçiyor.

Soldan Sağa: Turgay, Yasin, Burak ve Canberk

Genel olarak ise geleceğe ve geçmişe dair düşünmekle geçiyor zamanım... Koç ya da Yeditepe gibi bir okulda yüksek lisans yapmak ya da memuriyet gibi bir iş kovalamak veya da kendi fikirlerimi hayata geçirmek...

Ayrıca acemiliğin üçüncü haftasına doğru ilerlerken, usta birliğim belli oldu! İstanbul ile yine yolumuz kesişti :) 

Esasen ise sağlıkçı olarak Samsun'da 1 ay daha eğitim alacağım ve iki ayın sonunda İstanbul'a geçeceğim. Zamanın ağırlığını hissettiğim günlerimden şimdilik bu kadar...

03.06.2022

Bugün itibarıyla yemin töreni gerçekleştirildi ve nihayet acemilik dönemi sona erdi. Gerçi Samsun'da bir aylık daha sağlık eğitimi var ve bu da hala acemi olmak gibi! Bu durum haricindeyse günler, yazıcılık ve askeri angaryalarla geçiyor. Esasen ise askeriyenin yersiz detaylarını her zaman hissediyoruz :)

Yazıcı Çadırından

Tüm gelişmelere ek olarak ise bu ara bir MP3 sevdasına düştüm ve ilk çarşı iznimde almayı düşünüyorum. Buradaki gereksiz olaylardan kaçış için MP3 gibi araçlar, amaç yolunda çok gerekliler. 

Yemin törenindeki bir diğer nokta ise aileler ve çocuklarının (Askerlerin) kavuşma anıydı. Şöyle bir kenardan izledim ve film sahnesinde gibi hissettim. Son olarak ise üç haftadır buradayız ama sanki üç aylık hasret gibiydi. Askerlik biraz da böyle bir kavram :) 

03.07.2022

Yazmayalı 1 ay olmuş...

Zaman biraz daha hızlı akar oldu ve bu durumdan çok memnunum. Yazıcılığın, askerliği kolaylaştırdığını ve daha çekilebilir bir yer haline getirdiğini söylemeliyim.

Ot yolmaktan, sürekli temizlik yapmaktan ve sürekli ayakta beklemekten kurtarıyor... Esasen ise yazıcılığın en büyük faydası; bizi, kalabalıktan ayırıyor oluşu. Yani daha sakin ve kontrol edilebilir bir ortamdayız.

Samsun'daki Yazıcılık Günlerinden

Bu sebeplerden dolayı, yazıcılık kavramına ne kadar minnet duysam az gelir :) 

MP3 konusu ise maalesef hayal kırıklığı yarattı. Samsun çarşısında tek tip MP3 var ve iki tane almama rağmen hiçbiri çalışmadı... Hem zaman hem de para israfı! 

Buraya yazmadığım 1 aylık süreçte arkadaşlıklarımız iyice pekişti. Tabii Yasin'i erken dağıtım ile Kıbrıs'a gönderdiğimizi de söylemek gerek. 

Dağıtım Belgeleri Örneği

Ufak ufak da olsa Canberk ile İngilizce çalışıyoruz ve faydasını da hissediyorum. Bunun dışındaysa esas olayımız kitap okumak ve langırt oynamak. Asker olduğum zamandan bu yana beş kitap okudum. Langırtı ise normal hayatımda neredeyse hiç oynamamışken, burada bağımlısı oldum, maalesef imkânlar kısıtlı :)

Samsun hakkında ise olumlu düşüncelere sahibim. Şehrin bir yanı mavi bir yanı yeşil. Hem denizi var hem de ağaçları... Ya da otları :) 

Not: Çarşı iznine iki defa çıktım ve Samsun'un potansiyelini beğendim.

Samsun

Tüm bunların dışındaysa dün film izlettiler ve Bölük'ü izledik. 

Filmin benim için anlamı başka ve biraz etkilendim. Hayat işte, bazen filmi yaşatıyor insana :)

     Bölük Filminden Bir Kare

Nihayetinde ise 7 Temmuz gecesi İstanbul'a geçeceğim ve askerliğimin son 4 ayını orada tamamlayacağım. Samsun'a kadar gelmişken Karadeniz'i gezme niyetim vardı ama zaman olarak böyle bir boşluğum olmadı maalesef. Lakin sırf gezmek için tekrar buralara geleceğim. Zira fazlasıyla ilgimi çekti...

Askere gelmeden önce Güneydoğu Anadolu'yu gezmiştim. Şimdi ise Karadeniz şehri Samsun'dayım. Esasen ise Ege kültürünün hakim olduğu Balıkesir'de oturuyorum. Üç bölgeyi de gören biri olarak, kıyafet ve yaşam tarzının her bölgede çok benzer olduğunu yazmak istedim. Hayatlarımız giderek kopya unsurlarla bezeniyor. 

İstanbul'da yazacağım satırlarda görüşmek üzere :)

İstanbul Küçükyalı Kenan Evren Kışlası Günlükleri 

Birinci Basamak Muayene Merkezi | Sıhhiye Ekibi 

Sıhhiye Ekibinin Yuvası :)

11.07.2022

İstanbul'dan ilk satırlar :) 

Askeriye hikâyem sayesinde ilk kez uçağa bindim ve Samsun'dan İstanbul'a uçtum. Uçağın kalkış anı ve birkaç gökyüzü manzarası hiç fena değildi. Daha sonraysa bir efsaneyi yaşama şansım oldu ve havaalanından alındık! Yani askeriye tarafından... 

Gerçi Sahra Sıhhiye (Samsun) özellikle alınmamızı istemiş! Açıkçası Samsun, askerlik olarak pek hoş anılar bırakmadı, egolu komutanlar vb. 

Ayrıca da havaalanından alan ekip bizi başka bir yere götürdü ve birtakım karışıklıklar yaşandı ama aynı gün içinde Küçükyalı'dan gelip bizi aldılar ve esas birliğimize katılıp, resmen usta asker olduk :(

Sıhhiyeden Burak - Usta Asker :)

Samsun'a göre burası çok daha rahat başladı. Koğuş 10 kişilik ve kendi duşumuz, çamaşır makinemiz, hatta televizyonumuz var. Samsun'daki acemilik döneminden sonra bunlar epey lüks geldi. 

Sıhhiye Ekibi Dinleniyor

En iyi gelişme ise artık kamuflaj giymeyecek olmamız. Revirde görevli olduğum için askerliğimin geri kalanında hemşire kıyafeti giyeceğim. Tabii yazıcılık da yine ilk görevim olarak belirlendi :) 

Sonuç olarak ise arkadaş ortamına sıfırdan başlamak dışında pek problem yok. 

Revirde Gece Nöbetleri

Şartlar genel olarak çok daha makul; bakalım, zamanla huzurumuz da artarsa ne ala :) 

Kapanış cümlelerim olarak da gelecekte yapacaklarıma dair pek çok düşüncemin ve karmaşık bir ruh halimin olduğunu yazmak istedim. 

Takılmayı Çok Sevdiğim Yer: Albayın Odası :)

Asker Dolabı (:

Çamaşır Makinesi Bozulunca Elde Yıkanan Çamaşırlar

Bedelli Askerlerin Atış Anında Ambulansla Beklemek

Çarşı İzninden

Çarşı İzninden 2

Askerlikte Son Zamanlar :) 

Askerliği Şöyle Bir Düşününce...

Öncelikle günlüğüme aldığım notlar bu kadardı ve kesinlikle çok ilginç zamanlar oldu... Normal hayatımda denk gelmediğim insan profilleri ile yan yana yattım ve aynı sofraya oturdum. 

Açıkçası; zorlayıcı anlar, keyifli zamanlardan çok daha fazlaydı ve askerliği en çok seven adam bile ne zaman gideceğini hesap ediyordu! 

Hal böyle olunca da en çok sabrı öğrendiğimi söylemek istiyorum, gerisi ise biraz bulanık, biraz tatsız.

"Emret Komutanım!" ile geçen 6 ayımı özetledikten sonra, ezcümle herkese hayırlı tezkereler :)

Köyceğiz Hikâyemiz: Farklı Hayatlara Dair Anlamlı Bir Röportaj

 

Tüm değerli okuyuculara ve hayatın anlamını arayanlara, çok özel bir röportajdan neşeli bir merhaba J

 Bu yazıda; Aslı ve Ersen’in her şeyi geride bırakarak, anlamlı bir hayata başlama hikâyelerine dahil olacağız. Ege’ye taşınan ve tarımcılık ile uğraşan Kuru Ailesi’ne; böylesine keyifli bir deneyimi hissetmemizi sağladıkları için çok teşekkür ediyorum.

Burak Ayaydın: Hoş geldiniz. Öncelikle sizi tanıyalım, hikâyeniz nedir?

 Kuru Ailesi: Merhabalar, biz Aslı (34) ve Ersen (38) olarak Tekirdağ’a bağlı Çerkezköy ilçesinde doğduk; büyüdük, okuduk, sevdik, sevildik, çalıştık, evlendik. Bir noktada hikâyelerimiz birleşti ve sonrasında oradaki beyaz yakalı çalışma hayatlarımızı bırakıp, Köyceğiz’in köyünde yeni bir hayata başladık.

 

Taşınma fikri ve süreç nasıl gelişti?

Taşınma fikri, aslında tanıştığımızdan bu yana hayalimizdi. Her ne kadar doğduğumuz yer olsa da hayatlarımıza orada, Tekirdağ’da devam etmek istemiyorduk. Sabah karanlıkta işe gidip, tüm gün betonarme bir binada çalışıp, akşam karanlığında eve dönmek… Genel olarak ise sadece yatmak için gittiğimiz eve, on sene kredi ödeyerek sahip olmaya çalışmak… Açıkçası hep daha fazlasına sahip olmaya çalışma eğilimi de bize göre değildi ama oradayken hayat bu şekildeydi! Bunlardan ibaretti! Biz; gezmeyi, öğrenmeyi, doğayı, hayvanları seviyoruz. Nihayetinde ise hayatımızın geri kalanında sevdiğimiz şeylere daha çok vakit ayırmak istedik. Çünkü bu önemli bir detaydı. Sonra da ani bir kararla evimizi ve eşyalarımızı satarak, bir arabaya sığacak kadar eşyayı yanımıza alıp, Köyceğiz’e taşındık.

Maliyet hesapları nasıl gidiyor? Sizin gibi bu tarz değişimleri denemek isteyenler nelere dikkat etmeliler? Yeni bir hayata başlamak isteyenler neler yapmalılar?

Maliyetleri kontrol etmek maalesef imkansız gibi bir şey oldu. Her gün her şeye çok ani zamlar geliyor. İlk taşındığımız sene geçinmek kesinlikle çok daha kolaydı. Ama artık daha zor! Köye yerleştiğinizde kiradaysanız hayat yine kolay olmuyor. Bizim gibi bir hayata başlamak isteyenlerin, kendileri için maddi ve manevi olarak çok iyi plan yapmaları gerekir. Ama şunu söyleyebiliriz, yeni bir başlangıç yapmak istiyorlarsa ve korkuları varsa, korkularını yenip bir adım atmalarını tavsiye ederiz. Olmazsa da en azından denedikleri için kendileri ile gurur duyarlar.

 

Doğada olmak ve üretim yapmak… Nasıl hissettiriyor? Özellikle de sıfırdan başladığınızı düşünürsek.

Sıfırdan başlanılan her iş biraz zorlu oluyor. Öğrenme süreci, ekipman tedariği, yaşam koşulları ve bunlara ek olarak üretim yaparak geçim sağlamak… Ama doğada olmak ve sevdiğimiz bir işi yapıyor olmak tüm zorlukları tolere ediyor. Gündüzleri doğada arı vızıltıları ile vakit geçirmek, akşam olduğunda doğanın derin karanlığında yıldızların ve ayın ışığını izleyebilmek, en büyük keyif anlarımızdan.

 

Karavan almadan önce tarladaki barınma yönteminiz nasıldı? Şu an olduğunuz bölgede sizin gibi tarım yapanlar nasıl barınıyorlar?

Karavan almadan önce gezici arıcılıkta barınmamızı arıcı barakası ile sağlıyorduk. Şu an gezici arıcılar barınmalarını yine arıcı barakası ve karavan ile sağlıyorlar. Aslında arıcılıkta karavan çok bilinmiyordu. Ancak son dönemde barınma için karavanı tercih etmeye başladılar. Bir değişim söz konusu.

Daha önce karavan deneyiminiz olmuş muydu?  Tarımcılık ile uğraşırken karavandan beklentileriniz tam olarak neler?

Daha önce karavan deneyimimiz olmamıştı. Arıcılık ile uğraşırken karavandan en büyük beklentimiz tuvalet ve duşumuzun karavan içinde kapalı bir şekilde olması. Ayrıca da sıcak suya kolay erişim istedik. Son olarak ise soğuk havalarda karavanın daha sıcak ve korunaklı olması bizim için avantaj.

 

Karavanın maliyeti ne kadar oldu ve uzun vadede nasıl planlarınız var?

Karavanın maliyeti şu an için 115 bin lira oldu. Fakat içerisinde kendimize göre değişiklikler de yapmak istiyoruz. Yaylalarda ve dağlarda, 6 ay içerisinde tam zamanlı yaşadığımız yer karavanımız olacak. Bunun için de karavanımıza yeni düzenlemeler yapacağız.

 

Peki tarım ile ekonomik denge sağlanabiliyor mu? Tarıma uzak bir nesil olarak, burada hem maddi hem de manevi bir çıkış noktası bulabilir miyiz?

Arıcılık ile ekonomik dengeyi sağlamaya çalışıyoruz. Doğa ile iç içe çalıştığımız için o sene verimli geçmez ise ekonomik dengeyi sağlamak çok zor olabiliyor. Gençlerin tarıma, arıcılığa ve hayvancılığa daha çok yönelmesini gerçekten isteriz. Ayrıca maddi ve manevi çıkış noktası bulunabilir. Mesela desteklemeler maddi anlamda çok önemli ve severek yaptığınızda ise manevi yönden cidden huzur verici bir iş.

Üretime dair planlarınız neler? Zamanla yeni ürünler denemek istiyor musunuz? Gidişat nasıl olacak?

Üretime dair planlarımız, doğal ve ilaçsız olarak en saf haliyle devam etmek. Arıcılık sadece bal gibi düşünülüyor ama arı ürünleri çok geniş bir yelpazeye sahip. Bu nedenle kendimizi geliştirerek yeni arı ürünleri yapacağız.

 

Sizce tarım ve üretim özelindeki sektörel sıkıntılar neler?

 Arıcılık ve arı ürünleri konusunda çok fazla bilgi kirliliği var. Bu konuda daha fazla bilgilendirmeler yapılabilir. Genelde bu meslek ile uğraşan kişiler ise yaşlı ve yeniliğe kapalı büyüklerimiz. Gençler daha fazla yönelebilir ve bu mesleği geliştirebilirler. Henüz tam potansiyeline ulaşmamış bir süreç söz konusu.

 

Şimdiki yaşamınız ile önceki arasında nasıl farklar var?

Şimdiki yaşamımız ile önceki yaşamımız arasında çok büyük farklar var. Öncelikle kendi işimizi yaptığımız için müdür veya patron stresi yok. Ayrıca daha doğal besleniyoruz ve daha temiz bir havayı soluyoruz. Kendimize, birbirimize ve ilgi alanlarımıza daha çok vakit ayırabiliyoruz.

 

Peki size göre hayatın anlamı nedir?

Bize göre hayatın anlamı, bulunduğumuz yeri güzelleştirerek hayallerimize adım adım yaklaşmak.

En nihayetinde böyle bir sıfırdan başlama hikâyesini tavsiye eder misiniz? Yine olsa yine aynı kararı verir miydiniz?

Böyle bir hayali olan herkese, istediği hayata doğru bir adım atarak başlamalarını tavsiye ederiz. Biz, yine olsa yine aynı kararı verirdik.

 

İlerleyen yıllarda başka bir yere taşınmayı ya da farklı bir şeyler yapmayı düşünüyor musunuz?

Ege Bölgesi’ni çok seviyoruz. Sıcağı ve denizi çok seviyoruz. Bu gerekçelerimiz doğrultusunda da bu bölgeden uzaklaşmayı düşünmüyoruz.

 

Son olarak sizin bahsetmek istediklerinizi de duymak isteriz.

Hikâyemizi anlatmak için fırsat verdiniz, bu anlamda çok teşekkür ederiz. Şu an yaşadığı hayat dışında başka hayalleri olan herkese, cesaret gösterip bir adım atmalarını tavsiye ederiz.

 

Not: Aslı ve Ersen’in çıktıkları bu cesur yolculuğu, Köyceğiz Hikâyemiz adlı YouTube kanallarından takip edebilirsiniz.

 

Görüşmek üzere J

 

‘’İnsan, kıyıyı gözden kaybetme cesareti olmadan yeni denizler keşfedemez.’’

-        Andre Gide